เรณูอดร้องไห้สงสารปองไม่ได้ จนเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็ต้องช็อกแทบจะสิ้นสติไป เพราะผีปองในชุดนักเรียนเลือดท่วมยืนอยู่หน้าห้องน้ำ! คอหอยที่ขาดวิ่นเผยให้เห็นเนื้อแดงและช่องหลอดลมที่ทะลุลงไปในลำคอ ตามร่างกายปรากฎรอยแทงนับไม่ถ้วน วิญญาณตายโหงเดินลากขาที่ฉีกเห็นกระดูกขาวข้างหนึ่งก้าว คึ่ก... คึ่ก... คึ่ก... ตรงเข้ามาหาเรณู เด็กสาวร้องไห้ตัวแข็งทื่อวิ่งหนีไม่ออก

"เลิกเป็นหัวหน้าห้องซะเรณู ถ้าแกไม่อยากตายแบบฉัน..กูบอกให้มึงลาออก!!!"

"อ๊า!!!" อารามตกใจ เรณูพรวดวิ่งหนีทันที พอเธอหันหลังกลับมาก็ต้องตกตะลึงว่า ผีปองกำลังวิ่งลากขาเนื้อขาดห้อยต่องแต่งไล่หลังเธอ! "ผีหลอก ช่วยด้วย ผีหลอก กลัวแล้ว ๆ ๆ ฉันจะลาออกแล้ว!!!"

เด็กสาวล้มลงเมื่อชนกับใครบางคนเธอปรับสายตาในความมืดสลัวและพบกับ..เย็นจิต? เธอมาทำอะไรที่นี่เรณู เธอไปที่ห้องน้ำนั้นมาเหรอ อีกฝ่ายถามด้วยอาการกร้าว ฉันแค่บังเอิญผ่านไป แล้วฉันก็เจอผีปองอยู่หน้าห้องน้ำ วิ่งไล่ตามฉันมา! ก็ไม่เห็นมีอะไรเลย เธอตาฝาดไปหรือเปล่า เมื่อเรณูหันไปมอง เธอกลับเจอเพียงความมืดที่ถูกชำแรกด้วยละอองแสงจนสลัว ผีปองหายไปแล้ว แต่พอเธอหันมาก็เหลือบเห็นด้ามมีดเหน็บอยู่ข้างเอวเย็นจิต!

เธอมาที่นี่แสดงว่าพอรู้อะไรเกี่ยวกับการตายของปองใช่ไหม หญิงสาวผู้แปลกแยกจากสังคมถามด้วยน้ำเสียงเรียบแต่คมกริบปานใบมีด แสงที่สะท้อนจากดวงตายิ่งเพิ่มแววความอำมหิตจนเรณูขนลุก ไม่ ไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรเลย ฉันประชุมเสร็จแล้วขอกลับบ้านนะ เรณูจะเดินหนีแต่อีกฝ่ายดึงเสื้อไว้ ถ้าเธอรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องปองก็บอกฉันอย่าโกหก! เย็นจิตเสียงแข็ง เรณูสติแตกวิ่งหนีไปทางห้องพักครู ซึ่งอาจจะมีครูเวรที่ช่วยเหลือเธอได้ จะไปไหนเรณู กลัวที่ฉันพกมีดเหรอ! อีกฝ่ายวิ่งตามมาไม่หยุด

ครูขนิษฐา ช่วยหนูด้วย! เย็นจิตจะใช้มีดทำร้ายหนู เรณูโล่งใจที่เจอครูประจำชั้น เย็นจิตดึกดื่นป่านนี้ทำไมไม่กลับบ้าน แล้วนั่นเธอถืออะไรแอบไว้ข้างหลัง ให้ครูดูหน่อย!!! เปล่าค่ะ หนูกลับก่อนนะคะครู เย็นจิตวิ่งหายเข้าไปในความมืด เรณูกอดครูร้องไห้ใต้แสงสว่าง ครูค่ะ เมื่อกี้หนูเจอผีปอง ปองบอกให้หนูเลิกเป็นหัวหน้าห้องไม่งั้นหนูจะตาย แล้วเมื่อกี้เย็นจิตก็พกมีดโผล่มาจากไหนไม่รู้ เย็นจิตต้องเป็นคนฆ่าปองแน่ ๆ เลย ครูช่วยหนูด้วยนะคะ เด็กสาวกลัวสุดขีด

เรณูเธออาจจะกดดันจากตำแหน่งหัวหน้าห้องแล้วก็เรื่องที่ปรียาภรณ์ตาย เลยเกิดภาพหลอนว่าวิญญาณเพื่อนมาเอาชีวิต ส่วนเย็นจิตอาจจะมาเอาของที่ลืมไว้เฉย ๆ ก็ได้ แกเป็นคนสื่อความไม่เก่งแบบนี้แหละ ยังไงคืนนี้ก็กลับบ้านไปก่อน ถ้าไม่ไหวจริง ๆ พรุ่งนี้ครูจะให้เลือกหัวหน้าห้องใหม่แทนเธอ ครูหญิงผู้เปี่ยมด้วยเมตตาลูบหัวปลอบใจ ศิษย์ก่อนเดินไปส่งถึงหน้าประตูโรงเรียน เรณูคิด บางทีที่เห็นผีปองเธออาจจะเครียดมากเกินไปก็ได้ แต่ที่แน่ ๆ เธอจะไม่ยอมให้เย็นจิตเข้าใกล้เธอได้อีกเป็นอันขาด!

วันนี้เรณูมาโรงเรียนด้วยอาการไม่สู้จะสดชื่นนัก ภาพผีปองขู่เอาชีวิตยังติดตา ภาพเย็นจิตถือมีดจะทำร้ายเธอก็ยังทำให้เสียขวัญไม่หาย ในอาคารพละที่หลังคารั่วทั้งที่เพิ่งสร้างเสร็จได้ไม่นาน เรณูได้แต่นั่งเหม่อมองฝนที่หยดลงมาจนไม่มีกะจิตกะใจจะเล่นกีฬากับเพื่อน ๆ น่าแปลกที่เย็นจิตไม่มาโรงเรียน เรณูรู้สึกว่าการอยู่เฉย ๆ ก็ไม่ต่างกับรอให้ภัยมาใกล้ตัว จึงไปถามเพื่อนห้องอื่นที่พอรู้จักนิสัยเย็นจิต

เย็นจิตมันเป็นคนแปลกแต่ฉลาด ไม่ค่อยมีใครเข้าใจความคิดมันหรอก แต่มันก็ไม่ใช่คนเลวนะ แต่เรณูก็ยังไม่ไว้วางใจ ถ้าเย็นจิตเป็นคนฆ่าปอง แล้วทำไมปองถึงไม่หลอกเย็นจิตเหมือนที่หลอกเธอ แต่ที่เธอมั่นใจว่าเย็นจิตเป็นฆาตกร ไม่ใช่โจรจากภายนอกที่เข้ามาลักทรัพย์ ก็เพราะเมื่อวานเย็นจิตย้อนกลับมาที่จุดเกิดเหตุเพื่อทำลายหลักฐานในห้องน้ำ แถมยังสงสัยว่าเธอเป็นคนที่เห็นเหตุการณ์จนคิดจะฆ่าเธอปิดปากด้วย เห็นได้จากมีดที่พกติดตัวยามวิกาล ตอนนี้ชีวิตเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย!

อ่านตอนที่ 1

อ่านตอนที่ 3

อ่านตอนที่ 4

Credit : นายฉลาดน้อย , Twilight

by Admin Park