โฆษกออกมาประกาศว่าจะเริ่มโชว์แล้ว พวกนักเที่ยวหนุ่ม ๆ ก็กรูกันมาหน้าเวที พร้อมกับกล้องถ่ายรูป แต่พวกเราไม่มีใครติดกล้องมาสักคน ไฟเริ่มหรี่ลงจนเหลือแต่แสงสลัว เสียงเพลงร็อก เฮฟวี่เมทัล ของนักดนตรีประจำร้านเริ่มดังกระหึ่มเร้าอารมณ์ในเพลง Personal Liberty หรือ สมบัติส่วนบุลคล อันถือว่าเข้ากับบรรยากาศที่จะมีการโชว์สมบัติส่วนตัวของนางแบบโฟโต้นู้ดที่แทบทุกคนรอคอย

แสงไฟจากแฟลชร่มเริ่มเปิดขึ้นทีละดวง จนเห็นนางแบบสาวสวยวัยรุ่นนั่งในท่าสบาย ๆ แต่ทุกคนนั้นสวมเสื้อผ้า แต่ไม่ช้าเธอก็ทำท่าว่าเสียงเพลงเร้าอารมณ์จนทนไม่ไหว เริ่มเคลื่อนไหวบิดเนื้อบิดตัว ก่อนจะสลัดอาภรณ์ส่วนบนออก...โอ้อวดก้อนเนื้อขาวผ่องอยู่ในแสงไฟและแสงแฟลชวูบวาบไม่หยุดหย่อน

เจ้าเฮ็งกับเจ้านิยมโอบกอดสาวที่นั่งเบียดเสียด แต่นัยน์ตาจ้องเป๋งไปบนภาพเย้ายวนบนเวที...สาวตาคมผมยาวก็บดเบียดทรวงอกกับต้นแขนผมจนแทบร้อนฉ่าเช่นกัน ท่ามกลางเสียงเพลงที่ชวนดิ้น ทั้งคึกคักและเร่าร้อน ทำให้นางแบบหันไปก้มตัวลงจับเก้าอี้ โอ้อวดบั้นท้ายในบิกินี่ตัวจิ๋ว แสงแฟลชกระหน่ำใส่พวกเธอเป็นปืนกล ก่อนจะเปลี่ยนลีลาไปนั่วเอนหลังที่เก้าอี้ โอ้อวดความเซ็กซี่พลางแหงนหน้าอ้าปากเหมือนอยู่ในอารมณ์รัญจวนเต็มที่...

ลงเอยด้วยการถอดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกอย่างเชื่องช้า...ผมรู้สึกถึงอกอวบเย็นฉ่ำของสาวที่นั่งเบียดทำท่าเหมือนจะบดขยี้ต้นแขนผมให้กลืนหาย กลายเป็นเนื้อเดียวกัน! แสงไฟสปอตไลท์จากแฟลชร่มเริ่มดับทีละดวง แต่เสียงเพลงจากวงดนตรีก็ยังคงดังกระหึ่มต่อไป จนกระทั่งไฟดับหมดทุกดวง ก็เป็นอันว่าการแสดงโฟโต้นู้ดโชว์จบสิ้นลงแล้ว แสงไฟส่องสว่างขึ้นตามเดิมนักดนตรีกับนักร้องสาวออกมาทำหน้าที่ขับกล่อมนักท่องเที่ยวแทนที่ส่วนพวกหนุ่มตากล้องสมัครเล่นยกโขยงกลับไปที่โต๊ะ...เสียงวิพากษ์วิจารณ์ความสะสวยและเซ็กซี่ของนางแบบสาวรุ่นยังดังแว่วมาอีกพักใหญ่

“ไม่เรียกใครมานั่งด้วยเรอะเพื่อน?” เจ้าเฮ็งชะโงกหน้ามาถามพลางขยิบตายั่วเย้า “ก็นั่งอยู่นี่ไงวะ..” ผมอดหัวเราะไม่ได้ หันไปกางแขนจะโอบไหล่สาวตาคมผมยาว แต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า...ไม่มีทางที่เธอจะลุกออกไปได้ทั้ง ๆ ที่ยังนั่งอยู่โซฟาด้านในติดผนังถ้าไม่ผ่านผม ตอนนั้นผมถึงกับขนลุกซู่

“อั๊วถามตั้งแต่แรกว่าจะเรียกใครมานั่งด้วยไหมลื้อก็ส่ายหน้า” เจ้านิยมยักไหล่ “เห็นนั่งเหงาคนเดียวแล้วสงสารว่ะ” ผมชาวาบไปทั้งตัว...ใบหน้ากับไขสันหลังเย็นเฉียบ จะว่าเมาก็ไม่ใช่ เพราะตอนนั้นยังไม่ได้ชดเหล้าแม้แต่อีกเดียว แล้วใครล่ะที่มานั่งเบียดเสียดกับผม ทั้งโอบกอดทั้งบดเบียดต้นแขนด้วยหยุ่นยวงเย็นฉ่ำ...

THE END

Credit : book.ผีใบ้หวย

 By Admin Park