หลังจากที่ผมเกษียณอายุราชการได้ไม่นาน ผมก็พาครอบครัวย้ายมาอยู่ที่จังหวัดเขียงใหม่ ตอนนี้ ก็เกือบ 2 ปีแล้วล่ะ แต่ทุกวันนี้ผมยังไม่เคยลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเกือบ 40 ปีที่แล้ว สมัยที่ผมเพิ่งเรียนจบใหม่ ๆ และสอบเข้ารับราชการที่หน่วยงานแห่งหนึ่งย่านสามเสนได้ ผมกับเพื่อนก็เลยมาเช่าห้องอยู่ใกล้ ๆ ที่ทำงาน ก็ย่านริมคลองประปานั่นแหละ

พูดถึงคลองประปาขึ้นมาทีไรผมก็อดที่จะขนลุกไม่ได้ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็ประสบการณ์สยองขวัญที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อจากนี้ มันเกิดขึ้นที่นี่นั่นเอง คนกรุงเทพฯ ในสมัยก่อนรู้จักคลองประปาเป็นอย่างดี เพราะนอกจากจะเป็นคลองระบายน้ำแล้ว คนกรุงเทพฯ ส่วนใหญ่ยังใช้น้ำบริเวณนี้ในการหุงหาอาหาร ดื่มกิน และใช้ชำระล้างร่างกายอีกด้วย ทั้งที่สมัยก่อนเจ้าหน้าที่ของทางราชการจะนำป้ายมาปักไว้ ไม่ให้ลงไปเล่นน้ำในบริเวณคลองประปา แต่ทว่าก็ยังมีคนที่ฝ่าฝืนลงไปว่ายน้ำเล่นอยู่ดี

เหตุที่เจ้าหน้าที่เขาห้ามไม่ให้ประชาชนลงไปเล่นน้ำบริเวณนี้ เพราะมีข่าวออกมาว่าบริเวณนี้ มีคนประสบอุบัติเหตุจมน้ำตายเป็นจำนวนมาก เขาคงกลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกล่ะมั้ง ช่วงแรก ๆ ที่เจ้าหน้าที่เขาเอาป้ายไปปักเอาไว้ผมก็เห็นว่าไม่ค่อยมีใครลงไปเล่นน้ำบริเวณนั้นเท่าไหร่ แต่พอนานไปก็เริ่มไม่มีใครสนใจป้ายประกาศแล้ว ยังคงลงไปเล่นน้ำกันอย่างสบายใจ

ผมกับเพื่อนเองพอถึงวันหยุดก็ชอบชวนกันไปว่ายน้ำแถวนั้นเหมือนกัน สมัยนั้นบริเวณริมคลองประปายังไม่มีรถยนต์แล่นพลุกพล่านเหมือนอย่างในปัจจุบัน บรรยากาศสองข้างทางจึงค่อนข้างดูน่ากลัวอยู่สักหน่อย ผมจำได้ว่าวันนั้นที่ผมลงไปเล่นน้ำกับเพื่อนมันก็ใกล้จะมืดแล้วล่ะ อากาศก็เริ่มเย็นลง ยิ่งน้ำในคลองด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึง เย็นจับขั้วหัวใจเชียวแหละ

ผมเลยบอกเพื่อนไปว่าให้รีบ ๆ เล่น เพราะน้ำเย็นแบบนี้ อาจมีสิทธิ์เป็นตะคริวได้ง่าย หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ผมกับเพื่อนก็กระโจนลงไปในน้ำทันที พร้อมกับดำผุดดำว่ายอย่างสนุกสนาน เวลาผ่านไปไม่นาน จู่ ๆ เพื่อนผมก็ร้องตะโกนขึ้นมา

“เฮ้ย!! มีอะไรเกี่ยวขาก็ไม่รู้” ผมหันไปทางเพื่อนก็เห็นเขากำลังสะบัดขาไปมาอยู่ใต้น้ำ เหมือนกับพยายามจะเอาอะไรออกไป ผมเลยบอกให้เพื่อนรีบว่ายเข้าฝั่ง แต่เขากลับไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เขาบอกว่าตอนนี้ ขาเขาแทบจะไม่มีแรงแล้ว ผมเลยต้องว่ายไปหาและลากตัวเข้าฝั่งทันที ตอนนั้นผมต้องออกแรงค่อนข้างมาก ทั้งที่เพื่อนก็ตัวเล็กกว่าผม แต่ขณะที่ผมกำลังพยายามดึงตัวเพื่อนให้มาอีกทางอยู่นั้น ก็รู้สึกเหมือนกับมีใครดึงเขาให้กลับไปทุกที แต่ในที่สุดผมก็สามารถลากเพื่นเข้าฝั่งจนได้

ตอนที่ 2

By Admin Park