พอถึงท่าน้ำตัวแกก็สั่นงันงก พูดจาวกวนไปมาไม่รู้ภาษา น้ำตาไหลเป็นทาง ตาแดงก่ำ เฝ้ามองแต่ในคลองว่ามีอะไรตามมาหรือไม่ และวิ่งหนีขึ้นเรือนท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคนในบ้านจนต้องวิ่งขึ้นตามไป แม่เพื่อนพี่เขาก็ให้ไปนั่งไหว้พระ ทั้ง ๆ ที่ตัวเปื้อนโคลนอยู่อย่างนั้น สวดมนต์ไหว้พระสักครู่พี่เขาก็ดูมีสติกลับมาเพื่อนเลยพาไปล้างตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า ระหว่างนี้ พี่แกเหมือนเด็กเลย ใครให้ทำอะไรก็ทำ ตัวสั่นตลอดเวลา ใครถามอะไรตอนนี้ก็ยังพูดไม่รู้เรื่องฟังได้แต่ว่า “ผี ผี” เลยไม่มีใครซักถามอีกจนให้แกหลับไป

ตกดึกผมกับเพื่อนพี่ก็ได้ยินเสียงเหมือนใครมากระโดดน้ำและตีน้ำหน้าบ้านตลอด แม่ของเพื่อนพี่ก็บอกว่า อย่าออกไปดู ปิดประตูหน้าต่างให้แน่นหนาแล้วก็สวดมนต์นอน พวกเราก็ทำตามกันโดยที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร รู้แต่ว่ามันต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่พี่ชายผมไปเจอมาเมื่อค่ำแน่ ๆ

เช้ามาพี่ชายผมตื่นก่อนใคร และเริ่มกลับมาเป็นคนพูดจารู้เรื่องเหมือนปกติ หลังจากแม่เพื่อนพี่ชายทำอาหารและให้ทุกคนใส่บาตรตอนเช้าแล้ว พี่ชายผมก็อาการดีขึ้นมาก ทุกคนจึงรุมถามว่าเมื่อวานนี้เกิดอะไรขึ้น พี่ชายผมจึงเล่าว่าเขาได้พายเรือออกไปตามคลอง คิดจะออกไปคลองใหญ่ที่ใกล้วัด ก็มีผักตบชวากอหนึ่งขนาดใหญ่ผิดปกติกำลังลอยเข้ามา พี่เขาก็อยากหลบ แต่ความที่พายเรือไม่เก่ง เรือจึงไปติดเข้ากับกองผักตบชวากองนั้น เขาจึงเอาไม้พายดันกอผักตบ แต่ระหว่างดัน พี่ชายมีความรู้สึกว่า มีอะไรกำลังเคลื่อนไหวอยู่ในกอผักตบนั้น พอมองฝ่าไปในความสลัว ๆ ก็เห็นเป็นเหมือนคนตัวเล็ก ๆ นั่งยอง ๆ ในกองผักตบ แต่ผิวขรุขระเหมือนเป็นตุ่ม ๆ ตาสีแดงฉาน นั่งจ้องมองมาทางพี่ชาย พร้อมแสยะปากจนเห็นฟันซี่เล็ก ๆ

ยังไม่ทันคิดจะหนีอะไรมันก็กระโจนใส่เกาะเข้าที่อกทันที พี่ชายผมรู้สึกตกใจและแขยงมาก เลยร้องโหวกเหวกเสียงตังจนล้มตกไปในน้ำ ไอ้ตัวประหลาดนั่นก็ปีนป่ายเกาะตัวพี่ชายผมเหมือนจะกดให้จมลงไป แต่พี่ชายผมตัวใหญ่จึงพยายามเอามือแกะตัวมันออก เล็บมันครูดผิวแถวแขนและอกพี่ชายผมเป็นทางยาว เล่าถึงตรงนี้ผมก็มองที่แขนพี่ชายผม เห็นเป็นริ้วแดง ๆ เต็มไปหมด พี่ชายผมจับตัวมันเหวี่ยงออกไปและพยายามจะเข้าฝั่ง แต่ก็เหมือนมีเส้นผมอะไรใต้น้ำพันขาไปมา จะฉุดตัวลงไป พี่ชายเลยกึ่งเดิน กึ่งว่ายน้ำมาที่บ้านทันที และร้องขอความช่วยเหลือตามที่พวกผมเห็นนั่นแหละ เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้พี่ชายผมยอมรับเลยว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเชื่อเรื่องอะไรง่าย ๆ แต่คราวนี้พี่ชายผมเชื่อสนิทใจว่าผีมีจริง!

THE END

By Admin Park