ผมคิดว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จึงทำให้ผมลายไป แต่ก็ไม่อยากสนใจอะไรมากเลย กลับไปนั่งชนแก้วกับเพื่อนต่อ ไม่นานก็เข้านอนคืนนั้นผมฝันเห็นหญิงสาวคนหนึ่งมีผมยาวสลวยยืนอยู่ริมหน้าผา เธอคนนั้นจะก้าวออกไป ผมร้องห้ามไว้ไม่ทัน “หยุดดดดดดดดดดดดดดด” แล้วเธอคนนั้นก็ตกลงไป ตัวกระแทกผืนน้ำก่อนจะหายไปต่อหน้าต่อตา

ผมตื่นขึ้นในรุ่งเช้าของอีกวัน คิดว่าเรื่องนี้ มันคงไม่ธรรมดาเสียแล้ว ใจก็อยากจะกลับบ้านแต่ก็กลัวว่าเพื่อนจะหาว่าปอดแหก เลยทำเป็นใจดีสู้เสืออยู่ต่ออีกวัน แค่ไม่ลงทะเลก็ไม่เป็นไรมั้ง...วันนั้นเราก็ไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ แล้วผมก็ได้เจอกับแม่เฒ่าคนหนึ่งที่อยู่ดี ๆ ก็เดินมาเตือนว่า “สิ่งที่เราไม่เห็น ไม่ได้แปลว่ามันจะไม่มีอยู่จริง ถ้าไม่เชื่ออย่าลบหลู่ มันจะทำให้ตัวเอ็งลำบาก” เมื่อผมได้ยินก็ถึงกับขนลุกซู่ กำลังจะหันกลับไป ถามว่าแม่เฒ่ารู้ได้ยังไง ก็ไม่เห็นแม่เฒ่าคนนั้นแล้ว ไม่รู้ว่าเดินเร็วขนาดนั้นได้ไง ทั้ง ๆ ที่เป็นคนแก่ตัวเล็ก ๆ แล้วทางก็ยาวจนไม่น่าจะคลาดสายตาได้เร็วขนาดนั้น

เย็นวันนั้นเราตัดสินใจกันว่าจะทานอาหารพร้อมกับเคาท์ดาวน์กันริมทะเลหาดแม่รำพึง จึงจัดแจงไปตลาดหาซื้อวัตถุดิบมาเตรียมทำอาหารปิ้งย่างแบบง่าย ๆ กัน ขาดเหลืออะไรก็ค่อยสั่งร้านแถวนั้นเอา พอฟ้าเริ่มมืดเราก็ตั้งโต๊ะ ตั้งเตา ขนวัตถุดิบอาหารคาวหวานออกมาทำ แล้วก็เหมือนเดิมที่จะมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาย้อมใจทำให้งานปีใหม่สนุกขึ้นไปอีก ละแวกนั้นรู้สึกว่าจะมีเพียงเสียงของกลุ่มผมเพียงแค่กลุ่มเดียว เพราะรอบบริเวณไม่มีใครเลยสักคน แต่ก็ดูส่วนตัวดี

นั่งดื่มกันไปไม่นาน ไอ้เพื่อนตัวแสบของผมก็ชวนออกไปเดินเล่น พอมาถึงหน้าทะเลเท่านั้นแหละ พวกที่เหลือก็วิ่งเข้ามาจับผมอุ้มแล้วโยนลงไปในทะเลสีดำ ด้วยความกลัวสุดขีดกับเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้น ผมทั้งดิ้นทั้งถีบก็ไม่เป็นผล โดนโยนลงทะเล และสิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ้น เมื่อผมเห็นภาพผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ใต้น้ำทะเล เธอคนนั้นเข้ามาพยายามลากผมให้ห่างออกจากฝั่งไปเรื่อย ๆ หน้าตาเธอดูโกรธแค้นและน่ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ ผมได้ยินเสียงเพื่อนพยายามห้ามไว้ ไม่นานก็สัมผัสได้ว่ามีคนมาจับหลังคอเสื้อ

ซ่า... ตัวของผมพ้นน้ำขึ้นมาแล้วเพราะเพื่อนคนหนึ่งดึงขึ้น

เพื่อน : เฮ้ย! เล่นอะไรวะ โยนลงน้ำแค่นี้ ไม่เห็นต้องทำอะไรขนาดนี้เลย

ผม : ก็พอโยนลงทำไมไม่ลุกขึ้นวะ น้ำอยู่แค่เข่าเอง ดันกลับลอยตัวว่ายไปที่ลึก ๆ แบบนั้น ดีที่คลื่นใหญ่มาไม่ถึงตัว เล่นแบบนี้อันตรายนะเว้ย!

ผม : ...

พอเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นผมจึงเล่าทุกอย่างให้เพื่อนฟัง เท่านั้นแหละ บรรดาเพื่อนของผมก็กลัวหัวหด ขนย้ายรากฐานไปกินกันต่อบนคอนโดทันที เคาท์ดาวกันมันข้างบนนี่แหละ พอเข้าสู่ช่วงปีใหม่ แสงสีของพลุที่สวยงามก็ทำให้เราคลายความกังวลได้บ้าง ผมมองออกไปยังทะเลมืดที่มีแสงกระทบ ก็ยังคงเห็นเธอคนนั้นอยู่ในน้ำบริเวณที่เขาห้ามนักท่องเที่ยวลงไปเล่น เสียงของเธอก้องกังวานติดอยู่ที่หูของผมแบบไม่มีวันลืม แล้วผมก็ไม่เคยไปเหยียบที่หาดแห่งนั้นอีกเลย...

THE END

ตอนที่ 1

ตำนานชายหาดอาถรรพ์ จังหวัดระยอง

By Admin Park