“เงินกูไปไหน?”

 

     นี่ถือว่าประโยควู่วามสั้นๆจากมิตรสหายท่านหนึ่ง ทำเอาขนลุกซู่เป็นเกรียว และพยายามคิดทบทวนกับตัวเองว่า…ไม่ว่าจะได้เงินเดือนมาเท่าไหร่มันก็ไม่เคยเหลือซักที อุตส่าห์รับจ็อบแทบตาย สุดท้ายปลายเดือนก็มาม่าอยู่ดี เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตมนุษย์เงินเดือนอย่างพวกเรากันเนี่ย!

 

     เท่าที่สังเกตจากหลายๆคนดู เวลาได้เงินมาคนส่วนใหญ่มักจะเจียดออกเป็นค่าใช้จ่ายที่เราต้องใช้ในชีวิตประจำวัน แบ่งเป็นค่าอาหาร ค่าห้องพัก ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าน้ำมัน ค่าโทรศัพท์ ค่าอินเตอร์เน็ต ค่าเคเบิลทีวี…อะไรเทือกนี้ ส่วนค่ายาอาจไม่ต้องกังวลมากนัก มนุษย์เงินเดือนอย่างเราๆไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งนำ้ตา มะเร็งหรอ?…ไม่หาหมอก็ไม่รู้ เมื่อไม่รู้แสดงว่าเรายังไม่เป็น ปะติดปะต่อคร่าวๆดูแล้วสิ่งเหล่านี้ก็ไม่เท่าไหร่นัก เงินเดือนหมื่นสองหมื่นก็น่าจะเฉิดฉายในเมืองหลวงศิวิไลซ์ได้อย่างสบาย

 

 

 

 

     อะไรๆมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเราคาดไว้นัก ยิ่งเราอยู่ในยุค ‘Screen Culture’ ยุคที่ทุกคนเกิดพุทธิปัญญาขยันเสพสื่อหรืออุปกรณ์ที่มีจอภาพอยู่ตลอดเวลาด้วยแล้วล่ะก็…ภาพลักษณ์ถือเป็นสิ่งสำคัญยิ่งในการมีตัวตนของเราเอง ซึ่งตัวเราจะต้องดูดีในทุกมิติ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า หน้าผม อาหารการกิน อยู่กับใคร ไปที่ไหน ทำอะไร เดินอย่างไร สารพัดสารพันที่ต้องโพส-ต้องอัพเพื่อแสดงตัวตนทุกวัน ไอครั้นจะให้โพสว่ากำลังบริโภคมาม่า…ก็ดูจะกระไรอยู่ ไม่ได้หรอก ไม่มีคนไลค์ จะโพสหน้าสดหรอ โอ้พระเจ้า! คน Unfollow กันหมดพอดี สิ่งพวกนี้แหละครับที่เป็นตัวดูดเงินในกระเป๋าออกไปโดยที่เราแทบไม่รู้ตัวเลย ประมาณว่าเมียมีชู้แต่ยังใช้เงินอยู่เลย ขอเรียกอะไรพวกนี้ว่า ‘ค่าไลฟ์สไตล์’ 

 

 

 

ฆ่า ไลฟ์ส – ‘ตาย’

 

     ค่าไลฟ์สไตล์อาจจะดูเหมือนไม่สำคัญ แต่มันซุปเปอร์จำเป็นเลยเชียวล่ะ อย่างเช่น จะนัดลูกค้าเพื่อขายของ หรือวันหยุดจะไปนั่งส่องสาวมองหนุ่มอะไรก็แล้วแต่ จะนัดกันที่ไหนล่ะ…ร้านโอยั้วะหน้าตลาดหรอ? ลงทุนหน่อยเซ่ ต้องกาแฟหัวเขียวเท่านั้น แบรนด์ดิ้งมันได้ภาพของคนดูดีมีรสนิยมชนิดดำผุดดำโผล่ในสายตาของคู่นัดเลยทีเดียว แล้วยิ่งถ้าเราสั่งอะไรยากๆด้วยนะ แบบว่า For Here, Decaf, Double, Tall, Caramel, Non-Fat, 2Brown LightHot, LightMilk with Whip Capucino (มันคือ คาปูชิโน่แก้วกลางแบบรับประทานในร้าน ใส่กาแฟสกัดคาเฟอีน 2 ช็อต บวกน้ำเชื่อมคาราเมล ใช้นมไขมันต่ำ และขอน้ำตาลแดง 2 ซอง ร้อนน้อยๆและใส่นมเบาๆ แต่เอาวิปครีมด้วยนะ!) เจ้าพระคุณ! เก๋มากๆ บาริสต้าถึงกับตะลึง คนที่ต่อคิวรวมไปถึงคนในร้านแทบจะหันมา ชาบู ให้กับเราเลยทีเดียว…เดินชูคอไปรับถ้วยกาแฟได้เลยไอ่น้อง

 

 

 

 

สมบัติทาง ‘เปลือก’

 

     เสื้อผ้าหน้าผมก็เช่นกัน ชุดนึงนี่ใส่ซ้ำได้ไม่เกิน 5 ครั้งต่อปีนะ เท่ากับว่า…ในหนึ่งปีนี่เราต้องมี 73 ชุด ต่อเดือนต้องซื้อเสื้อผ้าประมาณ 6 ชุด ก็เหมือนไม่เท่าไหร่ แต่ที่สำคัญต้องมีแบรนด์และต้องแท้ด้วยนี่สิ ของปลอม หรือก็อปเกรดเอนี่ ถ้าถูกจับได้ไร้ที่ยืนบนประเทศนี้เลยเชียวล่ะ โอ้มายกอล์ฟ! มันอยู่ที่หนังหน้าคนใส่ต่างหากล่ะครับ บางคนใส่ของแท้แต่โดนล้อว่าเป็นกระยาจกสำเพ็งก็มีเยอะแยะ เมื่อเสื้อผ้าดีแล้ว ต่อมาหนังหน้าก็ต้องเป๊ะ พี่ไก่บอกไปวุฒิศักดิ์สิคะ…รับรองเป๊ะ! ค่าเป๊ะที่ว่านี่โดนเข้าไปอีกเท่าไหร่ล่ะครับ ต่อเดือนก็หลายตังอยู่ บางคนหลีกเลี่ยงด้วยการใช้แอพพลิเคชั่น ก็ไม่เสียหายอะไรถ้าเราคิดว่าจะ ‘ได้เสีย’ ผ่านโซเชียลมีเดียกันไปตลอดชีวิต นี่แบบเบสิคๆตามภาษาคนโสดนะครับ ยังซัดไปตั้งเท่าไหร่แล้ว ถ้ามีแฟนด้วยแล้วล่ะก็ คูณ 4 คูณ 5 กันไปเลย

 

 

 

Finday…วันสุข-ศุกร์แห่งชาติ

 

ที่กล่าวไปข้างต้นก็ดูจะเจ็บปวดร้าวรานกันพอสมควร มาเจอ Finday…วันสุข-ศุกร์แห่งชาติ อีก จะให้กลับบ้านมานอนรอ ‘ตู่พบเธอ’ เหรอ ก็ไม่ใช่แล้ว! มันต้องออกไปแฮงค์เอาท์ปาร์ตี้จับหญิงสะกิดหนุ่มกับเพื่อนๆสิ แล้วเลือกไปแต่ละร้านนี่ ทำเอาเป็นลมเลยครับ เปิดเมนูทีสั่งได้แต่ถั่วแระ…นั่งแทะมันทั้งคืนนี่แหละอิ่มดี เมาจนปลิ้นลากแล้วยังจะเลือกร้านสร้างภาพอีก ต่อคืนเดือนนึงมี 4 ศุกร์…ก็ทุกข์ 4 ระทม กันไป

 

 

 

 

     ชีวิตเป็นของเรา…เงินก็ต้องเป็นของเรา จะแบมือขอเงินพ่อแม่ก็อ๊าย-อาย อยากจะมีไลฟ์สไตล์แบบไม่มีลิมิตชีวิตเกินร้อยอย่างพี่ตูน…ทุกคนก็ทำได้ แต่ต้องใช้ให้เป็น

 

1. กาแฟก็ลงทุนซื้อแก้ว Personal ส่วนตั๊ว-ส่วนตัวหน่อย ไปไหนมาไหนก็พกติดตัวไว้ แล้วซื้อกาแฟลุงสามล้อใส่…เอาแค่บังหน้าไปก่อนก็ได้ แก้วก็ซื้อในช่วงตอนลดราคา แหมสบายจะตาย

 

2. เสื้อผ้าก็หามือสองผสมกันไป ของดีๆมีถมเถ… ‘ใช้ Taste นำ อย่าไปสำคัญที่ Brand’ เสื้อผ้ามาเร็วไปเร็วซื้อแพงๆไปแปปเดียวก็ตกเทรนซะแล้ว

 

3. ส่วนอาหารก็เซฟรูปจากเน็ต แล้วก็เช็คอง-เช็คอินกันไป ใครถามว่า “แล้วเธอนั่งโต๊ะไหน? ชั้นก็กินอยู่ที่ร้านนี้เหมือนกัน” ก็ตอบเขาไปว่า “อ่อ!…นี่มันรูปของเมื่อวานพอดีว่ามันดึกแล้วก็เลยไม่ได้ลง” ทุกปัญหามีทางออกเสมอ

 

4. เรื่องความหล่อความสวยนี่ต้องจากข้างในครับ ออกกำลังกายช่วยคุณได้ ไม่มีอะไรในโลกที่ได้มาฟรีๆ…ถ้าเราไม่ลงทุน-ก็ต้องลงแรง ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปถึงฟิตเนสก็ได้ ออกกำลังกายอยู่บ้านแบบสวยๆ

 

5. คืนวันศุกร์-วันเสาร์ ถ้าต้องมีศึกไปปาร์ตี้กินเหล้า ก็แกล้งเมาแล้วกลับก่อนก็ได้ ประหยัดเงินในกระเป๋าในบัญชีไปได้อีกตั้งเยอะ ไม่มีใครถือสาคนเมาหรอก จะได้ไม่ต้องหารเยอะหรือไม่ต้องจ่ายเลยก็เป็นได้

 

6. สำหรับหนุ่มๆที่มีความจำเป็นต้องจีบสาว…ไม่มีรถ ก็นั่งแท็กซี่มิเตอร์ไปส่งก็ได้ อย่าไปอ้างว่ากลับลำบาก รับรองคุ้ม! ไปส่งนะ

 

เราทุกคนเต็มที่กับชีวิตได้แต่ต้องรู้จักมิกซ์แอนด์แมตซ์ให้เป็น ใช้น้อยกว่าที่หาได้แล้วเราจะอุ่นใจ ไม่จำเป็นต้องเท่ต้องเก๋ทุกวัน ไม่ใช่เซเลบฯ เก็บเงินไว้บ้างก็ได้ไม่ขึ้นรา…เจ็บป่วยอะไรขึ้นมาที ยอดไลค์ก็ช่วยไม่ได้-ต้องใช้เงินอยู่ดี

 

     แม้มิได้เป็นซากุระ จงอย่ารังเกียจที่จะเป็นดอกไม้อื่น…แม้มิได้เป็นตะวัน จงยินดีที่จะเป็นดวงดาว…แม้มิได้เป็นถนน จงพอใจที่จะเป็นบาทวิถี…ไม่ว่าจะเป็นอะไร จงภูมิใจและเป็นให้ดีที่สุด

 

ข้อมูลประกอบจาก: นิตยสาร DAMN Magazine , marketingoops