เรื่องนี้เป็นตำนานของทางใต้ซึ่งหลายๆ คนอาจจะรู้จัก พระนางเลือดขาว กัน แต่สำหรับใครที่ไม่รู้จัก วันนี้เราก็จะนำเรื่องนี้มาเล่าสู่กันฟังว่า พระนางเลือดขาวคนนี้คือใคร

          พระนางเลือดขาว หรื มัสสุหรี ผู้รับเคราะห์กรรมจากการทรยศหักหลังและความอิจฉาริษยาจนถูกตัดสินประหารชีวิต เมื่อประมาณ 200 ปีก่อน โดยก่อนที่นางจะสิ้นชีวิตลงก็ได้สาปแช่งที่แห่งนี้ว่า "จะไม่เกิดสันติสุขและความเจริญรุ่งเรืองบนเกาะแห่งนี้ เป็นเวลา 7 ชั่วอายุคน"

          ซึ่งถ้าคุณไปเที่ยวเกาะลังกาวี จะเห็นป้ายหินอ่อนจารึกข้อความนี้ ตั้งอยู่เคียงข้างกับสุสานของพระนางมัสสุหรี พระนางเลือดขาวผู้ใช้ชีวิตพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง เมื่อเกือบ 200 ปีมาแล้ว โดยพระนางมัสสุหรีเป็นเด็กหญิงสายเลือดไทยโดยกำเนิด พ่อแม่ของเธอเป็นพ่อค้าชาวภูเก็ตที่อพยพไปค้าขายอยู่บนเกาะลังกาวี ตั้งแต่เล็กจนโตเธอได้ชื่อว่าเป็นหญิงที่งามทั้งกายและใจ ไม่เพียงแต่หน้าตาจะสวยจนเป็นที่เลื่องลือ แต่เธอยังมีเมตตาแก่ขอทานและคนยากจนเสมอ วันหนึ่งสุลต่าน "วันดารุส" ผู้ปกครองเกาะลังกาวีได้เสด็จมายังหมู่บ้านของมัสสุหรี เมื่อได้เห็นสาวงามคนนี้เข้า องค์สุลต่านก็ได้เข้าใจว่าความรักหน้าตาเป็นอย่างไร ทรงเฝ้าแวะเวียนไปหามัสสุหรีและครอบครัวอยู่หลายครั้ง จนในที่สุดเมื่อหญิงสาวมีใจรักตอบ สุลต่านก็กลับไปบอกพระมารดาว่าทรงค้นพบคนที่จะมาเป็นชายาแล้ว

          เมื่อพระมารดาของสุลต่านวันดารุสเป็นชาวลังกาวีแท้มาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตาทวด จึงทรนงในสายเลือดอันเข้มข้นของตนมาก พอรู้ว่าลูกชายจะแต่งงานกับผู้หญิงต่างด้าวไม่มีหัวนอนปลายเท้า ซ้ำยังไร้ทรัพย์สินเงินทองเชิดหน้าชูตา พระมารดาก็ถึงกับต้องเรียกหายาดมมาสูดแก้วิงเวียนมือเป็นระวิง พอตั้งสติได้ นางก็ประกาศก้องว่าหัวเด็ดตีนขาดก็จะไม่ยอมไปสู่ขอมัสสุหรีอย่างแน่นอน มิว่าสุลต่านวันดารุสจะอ้อนวอนเท่าใด เสด็จแม่ก็ไม่ใจอ่อน สุดท้ายองค์สุลต่านจึงยื่นคำขาดว่าเป็นไงเป็นกัน หากพระมารดาไม่ไปสู่ขอนางในดวงใจ พระองค์ก็จะไม่อภิเษกกับหญิงใดอีกเลยตลอดชีวิต

          ด้วยความกลัวว่าลูกชายจะขึ้นคานและราชบัลลังก์จะไร้ผู้สืบทอด พระมารดาจึงจำต้องหอบขบวนขันหมาก เดินกระฟัดกระเฟียไปสู่ขอมัสสุหรีแต่โดยดี แต่พร้อมกันนั้นเสด็จแม่ตัวร้ายก็แอบสาบานกับตัวเองว่า มัสสุหรีจะได้ดีมีสุขอยู่ในตำแหน่งพระชายาแห่งลังกาวีได้ไม่นานอย่างแน่นอน พระนางจะขอทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดสะใภ้ไร้ศักดินาคนนี้ออกไปจากชีวิตสุลต่านวันดารุสให้จงได้

          ซึ่งชีวิตในวังของมัสสุหรี เป็นชีวิตประเภทคับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก แม้สิ่งแวดล้อมรายรอบจะโอ่อ่าหรูหราราวกับวิมานสวรรค์ผิดกันลิบลับกับกระท่อมไม้หลังเล็กๆ ที่นางเติบโตขึ้นมา แต่คนในวังกลับแห้งแล้งน้ำใจเฝ้าแต่อิจฉาริษยากัน โดยเฉพาะแม่สามีผู้สูงศักดิ์ที่หาเรื่องดุด่ากลั่นแกล้งนางไม่เว้นแต่ละวัน บรรดานางกำนัลที่มาถวายการรับใช้ก็ล้วนแต่เป็นกองสอดแนมที่พระมารดาส่งมาจับผิดลูกสะใภ้ทั้งสิ้น

          เมื่อสุลต่านวันดารุสเข้าใจความทุกข์ของพระชายาดีจึงหมั่นปลอบใจนางอยู่เสมอ ทว่ายิ่งลูกชายแสดงความรักภรรยาออกมามากเท่าไหร่ พระมารดาก็ยิ่งขวางหูขวางตา หมั่นไส้ลูกสะใภ้คนงามขึ้นเป็นทวีคูณ หลังจากแต่งงานได้ไม่นานนัก มัสสุหรีก็ตั้งครรภ์และมอบลูกชายอ้วนท้วนแข็งแรงเป็นของขวัญให้พระสวามี แต่เจ้าชาย "วันกาเฮ็ม" ลืมตาดูโลกให้พระบิดาชื่นชมได้เพียง 3 วัน สุลต่านวันดารุสก็มีเหตุต้องนำทัพออกรบพอดิบพอดี องค์สุลต่านรู้ดีว่าในพระราชวังอันกว้างใหญ่นี้ ชายาของพระองค์ต้องอยู่อย่างหัวเดียวกระเทียมลีบ หากปราศจากพระองค์คอยคุ้มครองแล้ว มัสสุหรีจะต้องถูกมือที่มองไม่เห็นแต่ทุกคนรู้ว่าใคร พร้อมเหล่าบริวารกลั่นแกล้งรังแกเอาตามใจชอบแน่นอน ก่อนจะเสด็จไปรบสุลต่านวันดารุสจุงได้มอบหมายให้องครักษ์คู่ใจของพระองค์อยู่พิทักษ์ความปลอดภัยให้ชายาผู้เป็นที่รัก

          แมวไม่อยู่หนูร่าเริงฉันใด พระมารดาของสุลต่านก็เป็นอย่างนั้น พอลูกชายลับตัวไป พระนางก็รีบสั่งการให้บ่าวไพร่ในวังทั้งหมดหยุดทำงาน แล้วให้มัสสุหรีเหมางานหนักทั้งหมดไปทำคนเดียว มัสสุหรีต้องลุกขึ้นมาปัดกวาดเช็ดถูตำหนัก ทั้งๆ ที่ร่างกายอ่อนแอ เนื่องจากอยู่ไฟไม่ครบกำหนด แต่นางก็ไม่ย่อท้อเพราะหวังจะใช้ความดีชนะใจแม่สามี แต่คนดีกับคนชั่วมักจะมีความคิดสวนทางกัน การณ์กลับกลายเป็นว่าเมื่อลูกสะใภ้ยอมทำงานโดยไม่ปริปากบ่น พระมารดาก็ยิ่งหมั่นไส้คิดว่านางตั้งใจท้าทายตน

          และตลอดเวลาที่มัสสุหรีตกระกำลำบากอยู่นั้น องครักษ์ที่สุลต่านวันดารุสมอบหมายให้ดูแลนางก็คอยช่วยนางไม่ยอมห่าง ทำให้ทั้งสองต้องใกล้ชิดกันไปโดยปริยาย ทั้งหมดนี้แม่สามีตัวร้ายทรงรับรู้ด้วยความพอใจ เพราะเห็นช่องทางกำจัดลูกสะใภ้อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม นางสั่งให้บริวารจับตามองความสนิทสนมของนายบ่าวคู่นี้อย่าให้คลาดสายตา ด้วยเหตุนี้ในวันหนึ่งเมื่อมัสสุหรีได้ยื่นผ้าคลุมฮิญาบ (ผ้าคลุมศรีษะ) ให้องครักษ์เช็ดเหงื่อขณะที่กำลังช่วยกันทำงานอยู่กลางแดดพระมารดาจึงได้รู้ทันที

          นี่คือสิ่งที่พระนางรอคอยอยู่แล้ว แม่สามีตัวร้ายรีบส่งคนไปโพนทะนาทั่วเกาะลังกาวี ว่าพระนางมัสสุหรีที่ชาวลังกาวีทุกคนรักเคารพนั้นบัดนี้แอบทำเรื่องบัดสี คบชู้สู่ชายกับทหารองครักษ์ลับหลังพระสวามี สมควรจะต้องประหารชีวิตเพื่อไม่ให้ราชบัลลังก์ต้องมัวหมอง จากนั้นนางก็จับองครักษ์หนุ่มไปมัดกับหลักประหารให้คนใช้อาญาเถื่อนรุมปาด้วยก้อนหินจนตาย วิธีนี้เป็นการประชาทัณฑ์หญิงชายที่สวมเขาให้สามี ซึ่งชาวมุสลิมใช้กันมาแต่โบราณ ทว่าสำหรับมัสสุหรีเนื่องจากเป็นชายาขององค์สุลต่าน การประหารจึงต้องมีขั้นตอนเป็นเรื่องเป็นราวมากกว่าองครักษ์อยู่บ้าง นางถูกตัดสินให้ประหารโดยการตัดคอ แต่คงจะด้วยบุญญาธิการของมัสสุหรีเองและเทวดาฟ้าดินเห็นใจ ไม่อยากให้นางต้องตายอย่างมีมลทิน จึงเกิดปาฏิหาริย์ทำให้ดาบคมกริบของเพชฌฆาตที่ฟันลงมา ไม่ระคายเคืองผิวของนางเลย เล่นเอาเพชฌฆาตซึ่งฆ่าตัดคอคนมานักต่อนักถึงกับเหงื่อตก ด้วยเริ่มสงสัยว่าชะรอยพระนางมัสสุหรีจะเป็นผู้บริสุทธิ์เสียละกระมัง

          มัสสุหรีเข้าใจความจำเป็นของเพชฌฆาตดีและมองสถานการณ์ทะลุปรุโปร่งว่าวันนี้ ถึงแม้นางจะไม่ตายด้วยคมดาบ แต่ก็คงต้องมีตราบาปติดตัวไปตลอดชีวิต ไม่ต่างจากคนที่ตายไปแล้ว นางจึงบอกให้เพชฌฆาตกลับไปเอากริชประจำตระกูลมาจากพ่อแม่ของนาง เพราะมีแต่กริชอันนี้เท่านั้นที่จะสังหารนางได้ หลังจากได้กริชมาแล้ว พิธีประหารครั้งประวัติศาสตร์ก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เพชฌฆาตจะลงมือสำเร็จโทษ พระโอรสน้อยวันฮาเก็มในอ้อมแขนพระพี่เลี้ยงก็ร้องไห้จ้าขึ้น มัสสุหรีจึงอ้อนวอนขอกอดลูกเป็นครั้งสุดท้าย แต่เสด็จแม่ตัวร้ายซึ่งมาควบคุมการประหารด้วยตนเองไม่ยินยอม อ้างว่าหญิงที่ไม่ซื่อสัตย์ภักดีต่อสามีอย่างนาง สกปรกเกินกว่าจะได้แตะต้องรัชทายาทของลังกาวี ความใจดำจนถึงนาทีสุดท้ายของแม่สามีทำให้มัสสุหรีแค้นใจมาก นางจึงอธิษฐานขึ้นด้วยเสียงอันดังว่า

          "ขอให้ฟ้าดินเป็นพยาน ข้านี้ถูกใส่ร้าย ข้าไม่เคยคบชู้สู่ชายแต่อย่างใด หากข้าไม่ผิดขอให้โลหิตนี้เป็นสีขาวและอย่าได้หลั่งลงพื้นดินเลย" สิ้นคำสาบาน คมกริชในมือเพชฌฆาตก็ปักลงบนคอของนาง ฉับพลันโลหิตสีขาวราวน้ำนมก็พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ไม่ตกลงพื้นดินแม้แต่หยดเดียว มัสสุหรีรวบรวมพลังหยาดสุดท้าย สาปแช่งต่อไปอีกว่า

          "หากข้าเป็นผู้บริสุทธิ์ขอให้มันผู้ใดที่อยู่บนเกาะลังกาวีแห่งนี้ จงประสบทุกข์เข็ญนาน 7 ชั่วอายุคนด้วยเถิด" เสียงสาปแช่งอันอ่อนล้าขาดหายไป พร้อมกันนั้นลมหายใจสุดท้ายก็ปลิดปลิวออกจากร่างของมัสสุหรี เหลือไว้เพียงความหวาดกลัวของทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ยิ่งมองดูเลือดสีขาวที่ไหลออกมาจากร่างของนาง ชาวลังกาวีก็หน้าซีดเผือด ไม่ต้องให้ใครมาบอก ทุกคนก็รู้ว่าพระชายามัสสุหรีคือผู้บริสุทธิ์อย่างแท้จริง รวมไปถึงองครักษ์หนุ่มที่ต้องตายอย่างทารุณนั้นด้วย

          เมื่อสุลต่านวันดารุสกลับถึงลังกาวี ทรงแปลกใจมากที่บ้านเมืองที่เคยคึกคักกลับเงียบเหงาราวกับเมืองร้าง ประชาชนแต่ละคนหน้าตาหม่นหมองผิดไปจากเดิม ครั้นเมื่อเสด็จถึงวังหลวงจึงได้รู้ว่าภรรยารักที่ทรงเฝ้าคิดถึงได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว ด้วยน้ำมือของพระมารดาของพระองค์เอง

          สุลต่านวันดารุสแทบจะล้มทั้งยืนด้วยความโทมนัส หากผู้ที่ใส่ร้ายมัสสุหรีเป็นคนอื่น พระองค์คงจับมาแล่เนื้อเอาเกลือทา แล้วโยนให้อีแร้งกินให้สมแค้น แต่นี่ผู้ร้ายใจฉกรรจ์คนนั้นเป็นแม่ของตัวเสียเอง องค์สุลต่านจึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากขอไม่เห็นหน้าหญิงใจร้ายคนนี้อีกเลยตลอดชีวิต ทรงสละราชสมบัติ แล้วหอบลูกออกจากลังกาวีไปใช้ชีวิตกันตามประสาที่จังหวัดภูเก็ตบ้านเกิดของมัสสุหรี ทิ้งเรื่องราวความรักของเจ้าชายหนุ่มกับสาวชาวบ้าน และคำสาปแช่งของพระนางมัสสุหรี ไว้เป็นตำนานคู่กับเกาะลังกาวี ตราบจนถึงทุกวันนี้

ศิรินทรา ยายี หรือ เมย์ ทายาทรุ่นที่ 7 ของพระนางมัสสุหรี ที่เพิ่งแต่งงานเมื่อเดือนเมษายน ปีพ.ศ. 2553

ที่มา: megatopic.blogspot.com