วันสุดท้ายในสยามของพระองค์ พสกนิกรมารอเฝ้าส่งเสด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่7 ณ สถานีรถไฟหลวงเพื่อเสด็จไปประทับรักษาอาการพระประชวรที่ประเทศอังกฤษ เมื่อพระองค์เสด็จขึ้นบนรถไฟ ทรงรีบพระดำเนินตรงไปที่หน้าต่าง พระองค์ทรงแย้มพระสรวล(ยิ้ม)พร้อมกับโบกพระหัตถ์ แต่ในแววตาของพระองค์ดูเศร้ายิ่งนัก ผูู้คนที่อยู่เหตุการต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า พระองค์ทรงพระสรวลทั้งน้ำตาเหมือนพ่อที่ยังเป็นห่วงลูกๆ พระองค์ทอดพระเนตรโดยกวาดสายตาของพระองค์ไปจนทั่ว เพื่อจะมองพสกนิกรของท่านให้ทั่วถึง จนกระทั้งรถไฟวิ่งจากไปไกลแต่สายตาของพระองค์ก็ไม่ละจากพสกนิกรทุกหมู่เหล่าที่มารอเฝ่าส่งเสด็จเสมือนเป็นลางบอกว่า "พระองค์จะไม่กลับมาสยามอีกแล้ว"

 

ในระหว่างนี้พระองค์ยังทรงติดต่อราชการกับรัฐบาลผ่านทางผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ซึ่งยังคงปรากฏข้อขัดแย้งต่าง ๆ ที่ไม่สามารถหาข้อยุติกันได้ พระองค์จึงมีพระราชดำริที่จะสละราชสมบัติ รัฐบาลจึงตั้งคณะกรรมการขึ้นหนึ่งคณะโดยมีเจ้าพระยาศรีธรรมาธิเบศ ประธานสภาผู้แทนราษฎร ณ ขณะนั้น เป็นประธานคณะกรรมการ พร้อมกับหลวงธำรงนาวาสวัสดิ์ และนายดิเรก ชัยนาม เดินทางมาเข้าเฝ้าฯ และไกล่เกลี่ยเพื่อกราบบังคมทูลให้เสด็จกลับประเทศไทย แต่การเจรจาไม่เป็นผลสำเร็จพระองค์ทรงตัดสินพระทัยสละราชสมบัติ

 

คำประกาศสละราชสมบัติ

 

"ข้าพเจ้ามีความเต็มใจที่จะสละอำนาจอันเป็นของ ข้าพเจ้าอยู่แต่เดิมให้แก่ราษฎรโดยทั่วไป แต่ข้าพเจ้าจะไม่ยินยอมยกอำนาจทั้งหลายของข้าพเจ้าให้แก่ผู้ใดหรือคณะใดโดยเฉพาะเพื่อใช้อำนาจนั้นโดย สิทธิขาด และโดยไม่ฟังเสียงอันแท้จริงของประชาราษฎร

ประชาธิปก ปร."